Tag: radość

Eucharystia in vitro, głębokie więzi, świecki duchowny – rozmowa rzeka, która otwiera oczy.

Teoria dziobania, czyli o tym jak być szczęśliwym.

O radości. Dlaczego nasza radość jest ukryta? Dlaczego nie cieszymy się życiem?

Jesteśmy ludźmi i czasami czujemy się samotni.

Nie dostrzegamy tego co najcenniejsze, co jest w stanie rozpromienić każdą chwilę.

Zadośćuczynienie to próba naprawienia swojego życia, relacji z drugą osobą.

Jakie wspomnienia ma ks. Pawlukiewicz z seminarium? Czy uśmiech jest tam mile widziany? A może jest to miejsce gdzie produkuje się roboty do zadań duszpasterskich?

Do codziennego życia rodzinnego dużo radości wnoszą dzieci. Kto wypełnia ich brak w klasztorach? I co może wyzwalać Komunia Święta jeszcze przed Jej przyjęciem?

Śmiech jest ważny dla zdrowia i to zarówno ciała, jak i ducha. Prawdziwa radość jest wskaźnikiem, że człowiek w swym życiu podąża we właściwym kierunku.

Czy inni patrząc na Ciebie mówią: „to taki wesoły człowiek, chyba musi być chrześcijaninem”? I do czego na drodze do nieba przyda Ci się kurs tańca?

„Mamusiu, jesteś najpiękniejszą kobietą na świecie i najcudowniejszą mamą.”
Warto czekać na takie słowa…

Czy ambicje bycia doskonałym rodzicem sprzyjają tworzeniu się prawdziwej więzi z dzieckiem?

„Po czym poznamy, że to jest nasze dziecko?”
Jak dochodzi do pierwszego spotkania między rodzicami adopcyjnymi a dzieckiem?

„Mamo, wiesz… ja mam jeszcze inną mamę.”
„Czy tęsknisz za nią?”

Jak mądrze reagować na tęsknotę adoptowanego dziecka?

Mama, tata, ulubione zabawki, znany kąt… Dziecko zabierane do ośrodka traci to wszystko w ułamku chwili. Tam czeka go całkowicie inny, nieznany świat.

W adopcji spotykają się trzy światy. Rodzice adopcyjni przyjmują dziecko łącznie z całą jego historią i szacunkiem dla jego rodziny biologicznej.

Do rodzicielstwa adopcyjnego należy się dobrze przygotować. Z pomocą przychodzi cykl szkoleń w ośrodku adopcyjnym.

I przychodzi taki moment, że dobrze jest stracić… stratę.
Jak mądrze pożegnać swój żal i przywitać nowy etap życia?

W życiu doświadczamy wielu różnych strat. Jedną z nich może być brak upragnionego dziecka. Jak pogodzić się z taką stratą, by podjąć nowy krok?

Miłość. To ona stoi u początku wielu życiowych historii. Również adopcji.
Gdy dwoje ludzi decyduje się na wspólne życie, z biegiem czasu budzi się w nich pragnienie posiadania dziecka. Jednak co tak naprawdę oznacza stać się rodzicem?

Śmiech to zdrowie, ale płacz też jest czasem potrzebny. Łaskotki i smutki w jednym obiektywie :)

Kiedy wiesz, że ktoś jest szczęśliwy? Poznaj sposoby dzieci na rozpoznanie szczęśliwej osoby.

Ojciec stanowi dla dziecka pierwszy obraz Boga, który ma fundamentalne znaczenie w kształtowaniu się u dziecka późniejszej relacji z Bogiem. Dlatego jest to niezmiernie istotne, aby mężczyzna zdawał sobie z tego sprawę i w sposób świadomy ukazywał swemu dziecku oblicze Boga.

Kwestią absolutnie kluczową dla mężczyzny jest przekonanie, że jego praca zapewnia utrzymanie całej rodzinie. Przekonanie to nie mierzy się ilością zarabianych pieniędzy, lecz odpowiedzialnością i gorliwością, z jaką mężczyzna podejmuje pracę zawodową, mając na względzie dobro swojej żony i dzieci.

Ojciec powinien w rodzinie nie powinien uchylać się od odpowiedzialności sprawowania władzy. Władza ta natomiast ma oznaczać podejmowanie takich decyzji, które będą służyć dobru całej rodziny.

Dzieci potrzebują widzieć w swoim ojcu bohatera, którego pełna odpowiedzialności postawa imponuje i wytycza kierunek podążań kształtującego się młodego człowieka. Rola ta bynajmniej nie należy do łatwych, ale jest źródłem wielu radości i prawdziwej satysfakcji.

Mężczyzna w rodzinie powinien objąć stanowisko kierownicze, gdzie jako dyrektor rodzinnego biznesu będzie zapewniał wszystkim członkom rodziny możliwość wzrastania do pełni człowieczeństwa oraz osiągnięcie szczęścia, które ma się rozciągać na całą wieczność.

Kompleksy nie tylko jako mój problem, ale też mojego otoczenia. Trzy pułapki wynikające z zakompleksienia. Z ustawiania się w pozycji ofiary losu wyciągnie nas dr Maria Popkiewicz-Ciesielska, emerytowany wykładowca – nauczyciel w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego.