Tag: dom

„Mamusiu, jesteś najpiękniejszą kobietą na świecie i najcudowniejszą mamą.”
Warto czekać na takie słowa…

Czy ambicje bycia doskonałym rodzicem sprzyjają tworzeniu się prawdziwej więzi z dzieckiem?

„Po czym poznamy, że to jest nasze dziecko?”
Jak dochodzi do pierwszego spotkania między rodzicami adopcyjnymi a dzieckiem?

„Mamo, wiesz… ja mam jeszcze inną mamę.”
„Czy tęsknisz za nią?”

Jak mądrze reagować na tęsknotę adoptowanego dziecka?

Mama, tata, ulubione zabawki, znany kąt… Dziecko zabierane do ośrodka traci to wszystko w ułamku chwili. Tam czeka go całkowicie inny, nieznany świat.

W adopcji spotykają się trzy światy. Rodzice adopcyjni przyjmują dziecko łącznie z całą jego historią i szacunkiem dla jego rodziny biologicznej.

Do rodzicielstwa adopcyjnego należy się dobrze przygotować. Z pomocą przychodzi cykl szkoleń w ośrodku adopcyjnym.

I przychodzi taki moment, że dobrze jest stracić… stratę.
Jak mądrze pożegnać swój żal i przywitać nowy etap życia?

W życiu doświadczamy wielu różnych strat. Jedną z nich może być brak upragnionego dziecka. Jak pogodzić się z taką stratą, by podjąć nowy krok?

Miłość. To ona stoi u początku wielu życiowych historii. Również adopcji.
Gdy dwoje ludzi decyduje się na wspólne życie, z biegiem czasu budzi się w nich pragnienie posiadania dziecka. Jednak co tak naprawdę oznacza stać się rodzicem?

W życiu każdego człowieka przychodzi czas podsumowywania minionych lat. Dla mężczyzny, ojca i głowy rodziny, jest to szczególny moment, kiedy może on sobie zadać pytanie o efekty włożonej przez niego pracy w  służbie swojej rodzinie. Oby każdy ojciec już dzisiaj troszczył się, aby jego żona i dzieci podążali w dobrym kierunku.

Jedną z trudniejszych funkcji mężczyzny jest bycie tatusiem, czyli takim ojcem, który potrafi okazać ciepło w relacji do swoich dzieci, a w szczególności do swojej małżonki. Relacja ta bowiem jest fundamentem, na którym wszystkie inne więzi w rodzinie mogą się umacniać.

Jaki był rodzinny dom Jezusa? Było w nim miejsce na śmiech i radość czy też panowała tam nieustannie atmosfera patosu i powagi? Ciekawy obraz nazaretańskiej rodziny przedstawi ks. Piotr Pawlukiewicz.